لحاف دوزی :

صدای بنگ‌بنگ کمان پنبه‌زنان و لحاف‌دوزان، نقش‌های زیبا و رنگارنگ لحاف‌های بزرگ و گرم و ضخیم و گرمای کرسی‌های مفروش و مزین به این لحاف‌های پنبه‌ای دست‌دوز که تا همین چند صباح پیش، گوش و چشممان را می‌نواخت و سرمای سخت زمستان را از مغز استخوان‌هایمان بیرون می‌‌کشید، امروزه همچون بسیاری از مشاغل سنتی در حال فراموشی و پیوستن به تاریخ است.

حرفه لحاف دوزی که تا چند دهه پیش در تمام مناطق شهری و روستایی ایران رواج بسیاری داشت، امروزه و به دلیل توسعه صنعت نساجی و تولید انواع پتوها و لحاف های صنعتی متنوع و رنگارنگ رو به انقراض و فراموشی است، هرچند هنوز می توان ردپایی از آن را در محلات قدیمی شهرها و برخی روستاها مشاهده کرد؛ ردپایی که اگر به سرنخی برای احیای این هنر تبدیل نشود، بزودی و برای همیشه در هیاهوی توسعه صنعت و تکنولوژی کمرنگ و فراموش می شود.

 

لحاف و تشک های سنتی علاوه بر گرما و زیبایی منحصربه فردی که به دلیل وجود رنگ و طرح های متنوع دارد و همواره به این خاطر در فهرست جهزیه نوعروسان قرارداشته ، به سبب وجود پنبه به کار رفته در آنها در حفظ سلامت بدن نیز تاثیر بسزایی دارد.

بعضی از تشک های صنعتی با انواع فیبر، موکت یا سایر الیاف مصنوعی تهیه می شود و به دلیل سفتی یا نرمی بیش از حد، علاوه بر این که خواب کافی را از انسان می گیرد، موجب انواع دردهای مفصلی می شود، در حالی که لحاف و تشک های سنتی به دلیل استفاده از الیاف پنبه و طبیعی، سازگاری بیشتری با بدن انسان داشته و با خواب کافی زمینه آرامش روحی و جسمی را فراهم می کند.

آقای ” علی سالاری ” از اهالی روستای قوژد یکی از معدود کسانی است که هنوز به حرفه لحاف دوزی مشغول است و هنوز هم اهالی روستا به وی مراجعه میکنند و سفارش لحاف و تشک میدهند .

ایشان خود را علاقه مند به این شغل میداند و سالها است که به این کار مشغول است .  وقتی از ایشان درمورد علاقه نسل جوان به این شغل میپرسیم ، پاسخ میدهد دیگر کسی از جوانان به این شغل رغبت نشان نمیدهد و بیشتر شغل های با درآمد بالا و راحت را انتخاب میکنند و وقتی از درآمد ایشان سوال میکنیم میگوید درآمد این شغل زیاد نیست ولی الحمدالله من راضی هستم و به این کار ادامه خواهم داد.

گزارش تصویری :

• فروردین ۲۷, ۱۳۹۴
• |
• بدون دیدگاه
• |